Refrein:
Ich bein es aanhawwer gebore, hie in Meerssje langs de beek.
En mien mam, die waor verlore, toen ze in 't weegske keek.
Ich bein es aanhawwer gebore, vier zwa geire carnaval.
Van die daag geit niks verlore, auch es ich hoonderd weure zal.
Van die daag geit niks verlore, ich leif allein veur carnaval.

Mét vastenaovend gaon ich geire oet,
es grwatte minsj, mér auch es kleine poet.
Bie pap en mam ging ich toen aan de hand,
en sproong ich al ein bitsje oet de band.

Noe bein ich grwat en gaon ich nog altied,
't carnavalsgeveul raak ich neet kwiet.
Strak bein ich ajd en laop mét eine stek,
dan lét mèr op, ich daon noch eve gek.