Eine blik waas genoch, en op slaag waas ik verkoch.
Eine blik waas genoch, en vond de leefde die ik zoch.

Ut duit mich good dich waer ens te seen,
en veul die pien, die noëit ech verdween.
Ik zeuk de wurt um ut zoe moëi te zegge.
Dien snoet verkleurt, de hofs niks oet te leggen, oet te leggen.

Nae, gen excuus, die ken ik zat.
We hebben beide os portie diek gehad.
Ik huur de stem van enne twiefelaer.
Goei los de rem, waat boeit mnich nou ut waer, dao gaonwe haer.

En idder zei: 'Ut geit wal euver,
Nao raegen kumt vast zonneschien'.
En idder zei: 'Ut geit al baeter.'
Jao, ik allein, veul de pien,
um steeds allein allein, te zien.