Ik zeuk ein aardig vlemke, 't kan neet gaeve waat.
Maar neet zô'n Diek Medemke, en auk gen Lattekaat.
Ik hoof gen Mona Lisa, det is mich te kômpleet.
Maar auk ein gekke Triena, det wil ik leever neet.

Refrein:
Maar met ein bietje van dit en ein hempelke van det,
bin ik kôntent, iejao, bin ik tevreeje.
Met ein bietje van dit en ein hempelke van det,
is 't leid alweer geleeje.
En wetste wie, wao, waat of wae,
zoë tösse simfonie en hoempa-tédedé.
Met ein bietje van dit en ein hempelke van det,
bin ik kôntent, iejao, bin ik tevreeje.

Al haet 't maar ein kletske van alles waat ik woel,
ein bietje van ein pletske en ein roëje koël.
Neet ônder doêzend waeke, maar leefs geen alde täöt.
Gen deensmaag van d'n daeke, maar auk gen oêt de gäöt.