Wee is noen nog vernuftig huuj, an zoene schunne daag.
Vooruit gespronge en gedanst, geschunkelt en gelaach.
Wen vur och murge ne kater hant of deet oos alles pieng,
Mar huuj is dat oos ganz egaal, huuj kriete de zieng.

Refrein:
Ee mol per joar, dan is het vasteloavund.
Ee mol per joar, worum nit gidder oavund ?
Ee mol per joar, dan laache, schpringe, zinge vier,
puutsche oos meetjes kier op kier.
Dat deet dur vasteloavund.

Oh, ziepenoek, koom noch ins heej, en schut die glazer vol.
De spas kumt doch nit van allee, dabeij hut dur alcohol.
Mar doch het noen ins angesch um, en gef ee beerglaas schnaps.
Noen zaag doch nit vuur wuude krank, want dat is groete kwatsch.

En wenst te no inne dolle rausch des murgens wakker wis,
dan wits te nit zoe richtig mie of tse maan of wiefke bis.
Ent men dan stat godden daag, mie kink van hatte allaaf,
dat is nit erg, het wor doch schun, dat numt oos ginne mie aaf.