Kiek al die miense hiej 'ns loupe.
Oos klein dörpke hiej det sjtraoltj de bliedsjap oet.
Ein meuderke, det geit get greundjes koupe.
Ein klein zjwart ketje liktj te zónne ane roeët.
Nörges zuuse heibel of tamtasie,
nemes löptj d'n angere väör de veut.
Asse get gedaon höbs, kriegse grasie,
wie zich det in Limburg hie gehuerdj.

Refrein:
Want edere Kwiebus hèltj van fieëste,
edere Kwiebus dae hèltj van plezeer.
In de wei dao danse zelfs de bieëste,
de sjtier, dae neumtj de koe ein lekker deer.
Jao, edere Naerse wiltj tampieëste,
as 't efkes geit, 't leefst toet sjmörges veer.

De lintezón begintj te gleuje,
de iërste möskes kome oet 't zuije truuk.
In oos Naer is get aan 't breuje,
de maerel zitj op eier, kiek mer 'ns achter inne sjtruuk.
De Vastelaovendj sjteit aan te kome,
't ganse dörp det sjteit weer oppe kop.
En ederein dae is zich aaf aan 't vraoge :
'Waem geit ter dit jaor as de Vorst väörop ?'

De sjtraote hange vól belonne,
mèt bóntje sjlingers zeen de rame sjoeën verseerdj.
Konfettie oppe wintjerse gezónne,
nemes, dae de windj of raegen of de wintjer deertj.
Oet allerlei kefeekes klinke klanke,
van hoempa, pak 'm beet en laot dich gaon.
De kastelein, dae sjinktj dao alle dranke,
en van 't lache zuuse hiej en dao ein traon.