Refrein:
Waat es 't toch e fein geveul
Te dânse drejje, al waerdje dûl
't Hoêshaoje stieët oppe kop
En alles luiptj mich inne sop
Toch gaon ich saovus flînk tekieër
En weit ich sangerdaags niks mieër
E lânk waekindj vôl flauwekûl
Det es toch waal e fein geveul

Van prakkezieëre waerdje ongemootj
Dus wejje waje in 't vervölleg dootj
Veertj vastelaovundj, det es miêne raot
Want 't es bewieëze, lache kan gein kwaot

't Mot mich noow toch effe van 't hert
Al zeeje gael, broên, blânk, roeët, paars of zwert
E goot geveul det krieje beej wat feins
Want van binne zeen vae allemaol zjuust eins