Wetse noch wej ut vreuger waas, jao, toen op de Busséng.
Dich lachdje toen en waas mich de baas, vae woore hieël allein.
De nacht, dae gieët mich vôl te snel, zagse tiege mich.
Ich wil vör altiëd bej dich zeen, 'ch haoj zoeëvul van dich.

Refrein:
Sloeët dien auge en druîm met mich, blieëf beej mich asjebleef.
Dien Hert wil ich altiëd huure slaon, schat, ich heb dich leef.
Sloeët dien auge en druîm met mich, loester nao zaochte muziek.
Dich kunst mich altiëd vertrouwe, dich bist mien groeëtste gelök.

Hieël wat oore zoote vae dao saame op dej bank,
staardje nao bove en teldje de wolke, en steeds heel ich dien hand.
Dich hebst mich in al dej völ jaor zoeëvôl leefdje gebracht.
Ich wil vör altiëd bej dich zeen, 'ch haoj zoeëvul van dich.