Dreej nachte, bin ik heej beej dich.
Dien lichaam, taege det van mich.
Ik kin neet slaope, wat mót ik doon.
Ik stap ut bed oét, en praot wat taege de maon.

Kiek um slaope, waat ein moei gezich.
Zón maedje, gans allein veur mich.
Ik waan mich in d'n hemel, ut duit mich haos pien.
Maar vanaaf dit moment zal ik noeits mier utzelfde zien.

Refrein:
Maar ik zeen, al bin ik blind van leefde.
Ik zeg dich det ik van dich hald.
Maar dien auge, dien auge blieve kald.

't Zal zoelang neet mier deure.
Wies het mien hert in stökke brik.
Leefde, det wetse van te veure.
Ut kin gedaon zien in ein augenblik.

Noow is 't beej mich, en leet ut nog heej.
Maar as de zón strakkes opkump is ut allemaol veurbeej.

De letste nach, het is nog heej.
Maar as de zón strakkes opkump, is ut allemaol veurbeej.