D'r oavend, deë bejon zoe jod, 't prottekol verlofet flot.
D'r zaal, deë woar jans sjun vertseert, d'r prins deë woeëd jeproklameert.
Iech hauw ópins zoeng jouwe zin, óch mieng vrauw jeleuvet drin.
Jinne zeek mit d'r road van elf, alles jong bauw wie vanzelf.

Doe trof miech ee meédsje, reét in 't hats, of besser, 't knieft miech in de bats.
Als karnevalsvip vool iech in d'r sjmaach, iech krog ee muulsje, woar van sjlaag.
An tieëk, doa is 't doe passeert, doa hat 't ziech zelver jedekoreert.
En mit al mieng medailles behange, is 't alling doe wieër jejange.

Refrein:
Ze hant miech karneval verzouwd, mieng kap en al mieng medailes jeklauwd.
Jinne jek dee miech herkent, als d'r karnevalspresident.

D'r janse oavend han iech lofe zukke, iech zoog alling mer noch leëje krukke.
Iech vólt miech um mieng ier bedroaje, den d'r voejel woar jevloaje.
Zoeng blamaasj, nog noeëts passeert, als president verruineerd.
Iech veul miech naks, iech ken uch zaage, karneval is nit um tse laache.