Iech hod va diech wie blommekoeël
en vrès diech wie sjpienaat
en wents-te 't nit jeleuve wils
dan kóm in mienne jaad.
Kiek doa wase sjun de moere
kiek d´r breetloof en de sjlaat
Och wie roeë sjtunt doa de tomate
alle jreuns bluit in d´r jaad.
Iech hod va diech wie blommekoeël
en vrès diech wie sjpienaat.

D´r Piet hult van ´t boesezieë,
ee sjtuksje vrij natoer.
Heë hult dervan ing roeës tse zieë,
mar óch van eëpel, koeël en moer.
Heë is jinne man va jesjledder,
sjwiegt sjtonde vuur ziech oes.
Toch hauw heë in eemoal pries,
wie heë zaat an ´t Lies:

't Lies-je, ing verleëje vrauw,
´t sjtriegt, ´t kaocht en maat ring.
In de kuche is het kunniejin,
d´r jaad is van d´r piet alling.
´t iekt jans leef dat ullieg aa
kriet troane in zie oog.
En vroagt an zienne besjaide man
of-e dat nog ins zage kan: