Refreng:
Went d'r ieskiebel kunt en de sjel dan jeet,
sjnuutse poete lofe öm die wiesse kaar.
Went d'r ieskiebel kunt, weest de jantse sjtad besjeet.
En dat loetsje an dat ies is woenderbaar.

In de jantse welt is heë waal jöd bekant.
Mit dat kèpje op d'r kop, en deë leffel i jen heng.
In Italia leuft heë zoeë langs 't sjtrand,
en heë hat de betste zin.

Op de kirmes en bei jidder moezziektent,
in d'r zommer, op d'r plai, huuet me uvveral zieng sjel.
Is werm urjens jet tse doeë, is heë prezent.
Loester noen wat iech vertsel.