D'r haan op d'r Pancratius, deë drieënt va Oost noa west.
Of angesj un , van Noord noa Zuud, bevilt 'm neet te best.
Dat drieëne makt 'm sjtapelgèk, doa boave op deë toeër.
Lets hat heë teëge mich gezach: 'Sjtraks drieën ich nog ins doeër'.

Refrein:
Kiek d'r haan, d'r haan op de Pancratiuskirk,
hat gesjtaak mit 't wirk, hat gesjtaak mit 't wirk.
Miene leeve jong, noe kiek ins doa !
D'r haan deé deed nieks mieë, bliet sjtoksjtief sjtoa,

Heë sjteet doa noe al joare lank, es ich dat zoë bedink.
In sjtorm en reëge, kouw en hits, joa in weer en wink.
Heë drieënt en drieënt d'r ganse daag, och midde in de nach.
'Ich bin joa praktiesj döl gedrieënt' hat heë aa mich gezach.

Heë mag doa och neet kuukele, doa boave op die kirk.
Dat sjteet och neet in zie kontrakt, behuuët neet tot zie wirk.
Lets zach heë: 'Miene leeve jong, woar ich toch mang ing hoon.
Dan hoovet ich, sjtel dich ins vuur, dat wirk neet mieë te doon.'