Refrein:
Geeste brakkele mit miech, meadje, dan hod iech va diech.
Vier zenge, vier springe, vier losse ôs ens goa,
gee beer, dat vier losse sjtoa.
Geaf ôs hei noch ens ee, vier zunt joa nit ummer bei ee.
Gunt vier ooch durch bis deep in de naat,
genge, dea heem op ôs waat.

Der carnaval sjtong vuur de duur, iech sjtong doa gans alleng.
Der kloon how iech al aa gedoa, iech wôs nit woa hin.
Iech woar met get aan ut lofe, zoe zoog iech ut doa sjtoa.
Zoe knap, zoe sjun, zoe gans alleng, iech vroog of ut mit wool goa.

Vier zoote al get sjtundjes mit zieng tsweien aa gen tiek.
Doe woeëd ooch noch gegoave, ee rundje vaan der wiet.
Vier zongen en vier laachete, iech how um stevig vas.
Wat is die vasteloavend sjun, drei daag lang hant vier sjpas.

Ut kloonetrekke is gedoa, der carnaval is um.
Vier motte werm aa gen werk, och Herrgot, wat eng zung.
Dea kloon han iech wer voet gedoa en in de kis gelaat.
Doe han iech in miech zelf gelaat en werm aa diech gedaat.