Ze hont mich vreuer duks jezaat doe mots zo hoog nit rikke,
Den do vuur zint dieng erm tse kot drum strek dich noa de decke.
Vuur nuus jeet sellefs de zon nit op zo woat mich dan vertselt;
Doe wits, d'r enne hat d'r buul, en d'r angere hat 't jelt
Doe wits, d'r enne hat d'r buul, en d'r angere hat 't jelt

't Ee land leeft i sous en brous en dat vingt me nuus bezonges
In 't angere doa is ermod troef, en vrekt me van d'r honger.
Me hat jenne jeule op de neut of me kiet ze nit jetselt.
Doe wits, d'r enne hat d'r buul, en d'r angere hat 't jelt
Doe wits, d'r enne hat d'r buul, en d'r angere hat 't jelt

't Ee land dat hat eul tseveul mer liet d'r angere looffe,
Op de ing plaatch doa vilt jenne reeën, op de anger weeët versoaffe.
En woa d'r inne reeët op hat,vuur d'r angere nit tselt;
Doe wits, d'r enne hat d'r buul, en d'r angere hat 't jelt
Doe wits, d'r enne hat d'r buul, en d'r angere hat 't jelt

Och los oos mer tse vreie zie den et liet zich doch nuus endere
Den wurpt me alles bei je neeë wat tse veul is in de lender.
En zeeët 't weeët op neuts verdeelt d'r richdom va de welt;
Joa da kriet d'r enne werm d'r buul, en d'r angere kriet 't jelt
Joa da kriet d'r enne werm d'r buul, en d'r angere kriet 't jelt