Refrein:
D'n tied van sjpas is weer doa, in os dörpke aan de Maas.
Veer goan dan gans oet de bol en gaeve drie daag gaas.
Alaaf, alaaf vuer de Waterrat, doa is os niks te dol,
en roope op de kastelein: sjöt de glaaze nog ens vol.

't Is weer vasteloavend hie, veur pap en mam en de poet.
Dan zeen v'r es e kendj zwoa blie en laeve os lekker oet.
Gein minsj bliet aan de kentj nog stoan, doa weurt get aafgelach.
Veer weite neet van heives goan en zenge tot in de nach.

't Is per joar mear eine kiejaer en veul te vlot veurbie.
Veer drenke os ei glaeske beer en sprenge zie aan zie.
Lewie, dae tröat weer op zien toet, dit joar verkleid es sjöt,
en geit 'm dan 't kaerske oet, dan zunk hae vanoet de göt.

Veer goan auch mit d'n optoch met, al stel v'r auch gaar niks veur,
want trampele, dat hilt os fit en krieg v'r weer get kleur.
En hoale veer auch geine pries, dat maak os gaar niks oet.
Debie zeen, dat is os devies, mit ratelaer, trom en toet.