Refrein:
Adèle, Adèle, dich bis ein maedje um te staele,
want wao zuuste nog zôn auge, wao vinste nog zôn lien.
Dich bis vuél te moei um allein te zién.
Adèle, Adèle, ik kôs sebiet dien hertje staele.
Jao, raeken maar van 'Yes' van astebleef,
dan bin ik dienen hertendeef.

Piejeer, dae waas verleef op Adèle, 't schoénste maedje oét de straot.
Hae zoot zichzelf al waeke te kwaele, want veur ein aanzeuk waas hae neet in staot.
Maar toen met vastelaovend op de Parade, zoë tösse al die maedjes, zoog hae um.
Toen brach hae um gewoën ein serenade en zông met zien moeiste stum.

Piejeer stônd van zich zellef te kiéke, wao haolde hae de mood vandaan.
Adèle leet 't duudelik bliéke, zôn vreejerie, die sloog waal beej um aan.
't Zag : ' Ik wil 't röstig met dich waoge, maar zing veur mich det leed nog ens opniej '.
Det hoofde 't maar eine kiér te vraoge, toen zông ôs Piejeerke bliej.