Refrein:
Olé, avé, ich bên d'n engel, ich bên d'n engel.
Olé, avé, ich bên d'n engel mit 't leech.

Wie ich bên gebaore, in Aelse jaore trök,
toen haw ich natuurlik nog gein vleugelkes op miene rök.
Mèr ich waor eine engel, dat zag de mam altied.
Mien krulkes, mien engelehaor, die bên ich nog neet kwiet.

En engelechtig braaf, waor ich auch in de klas.
Dat waor bie meister Jansse, dae hauw van mich gein las.
Zwa greujde ich op in Aelse, dörp van de Dikke Stein.
Ich sajelde al good, auch al waor ich nog mèr klein.

Mit engelkes van maedjes, dao ging ich mit op sjtap.
De ein die waor jhèl leef en de anger die waor knap.
Zwa kaom ich in d'n hemel, nao väöl sjpas en nao väöl lol.
En es geer auch wilt komme, doot 't gauw, want 't raak vol.

Geer höb 't noe gewhèrd, ich höb 't uch gezag,
ich ben es sajelengel in de weeg gelag.
't Is neet te verangere, dat wil ich gaaroets neet.
Èns eine engel, blief eine engel, dat is eine weet.