De Venlonaer dae hilt van jen, al is hae nog zoë klein.
Van Staeveshuuske wies 't Ven, det hingk as kook aanein.
We zien en blieve optimis, op Venlose meneer.
Umdet 't heej zoë joeksig is, in 't stedje van plezeer.

Refrein:
Mit Vastelaovend gaon we dreej daag op de lappe.
Lekker pappe, lekker happe.
We douwe door al hingk de tông ôs op de schoon,
want dao môtte weej 't weer ein jaor mei doon.
Jao.... dao môtte weej 't weer ein jaor mei doon.

Weej zien as echte Venlonaer de keuning nog te riëk.
Weej lache en weej zinge gaer en halde van meziek.
Weej hebbe Vastelaovend al van kindsaafaan geliërd,
en viere Aldewiêverbal, zoëas um neemus viert.