Op de zôlder beej mien tant, loog gedreid in eine krant,
ein verdölds moei stök antiek.
En jewaal, dao kwaam op slaag ennen bolhood veur d´n daag,
en dae stônd mich toch zoë sjiek.
Mit vastelaovend, let maar op, heb ik dae dreej daag op de kop.

Refrein:
Jao, mienen bolhood is miene lolhood,
dae pas persier op mienen bluts.
Hae stônd mich drek good, wie ik um opzoot,
nog baeter dan ein prinsemuts.
Ik kreeg de mismood as ik um afzoot,
daen doets dae is nao miene wins.
Jao, mienen bolhood is miene lolhood,
zônder daen bolhood bin ik genne mins.

Ederein zaet goojendaag as ik mienen bolhood draag.
Zegk, dae steit dich gaar neet slech.
Gaon ik op de flotten toér, steite op mien rechteroér,
noow, dan is ´t ind eweg.
En alle maedjes die mich zeen, gaon door daen doets dan door de kneen.

Maar noow veel ´t mich toch op det daen doets op miene kop,
waal waat wiéd waas, wie ´t scheen.
Ein gelök waas, wie me zaet, det de mins twië oére haet,
anders kôs ik niks miër zeen.
Maar zônnen hood dae pas allich op enne kop wie dae van mich.