't Anker is gelich, de lôch is blauw,
De zôn schient op 't dek
Ik goei de trosse los, de wind staek op,
En bluuës mich in de rök

Dao gaon we weer opniej, veur mich leet de zië,
en achter mich de wal
D'n euverkant is veer, ik weit nog neet waohaer,
de wind mich bringe zal

Refrein:
Maar d'n boèt waomei ik gaon,
Vaart met ein vlaag van verdreet
Ein vlaag van hertepien,
Want wie 't auk zal zienv Dich vergaet ik neet

Ik môt noow weer veuroët, ik bin gegaon,
D'r is gen waeg teruuëk
Waat kômme môt det kump, 't is gedaon,
Mien hert det is keduuëk

Doon ik mien auge dich, dan zeen ik dien gezich
En toch bin ik dich kwiët
Noow huuër ik weer dien stum, en kiëk ik achterum
De bis weg veur altiëd