Heej esse dan, dae aoje Rog, op 't Rosseltj oeëts gestoeëke,
doeër oeëze Jan uut Wieërt vandan, 't verhaol es dek besproeëke.

't Roggebieëst, dae platte ves, gevânge in de zieë.
Waat kaome ging woor ongewes, hae droog ziên lot gedwieë.

Heej esse dan, dae aoje Rog, weem kintj ziên stil verlânge,
um vreej te zeen in 't zilte naat, straks zalle motte hânge.

Heej aan 't bordes van 't aod stadhoês, hae es beslisj neet mîn.
Woeë ederein, dae Wieërter es, ziên aangezicht kan zeen.

Heej esse dan, dae aoje Rog, simbool van vastelaovundj,
gelaege op un houte kèr, heej in dae donk're aovundj.

As dieënsdig dan det groeëte fieëst bekans weer es gedaon,
zal oeëze Rog, det êrrem bieëst, doeër 't veur tot as vergaon.