Refrein:
Dich bis d'n aller-allerbeste,
d'n aller-allerbeste vân ôs ganse Plaggeriëk.
Dich bis d'n aller-allerbeste,
d'n aller-allerbeste âs ik nao díen snuutje kiëk.
Ik bin vân dich gaon halde, mien hert dât ging vân slaag,
al klink dât in dien oëre meschien wât aafgezaag.
Van mienen aller-allerbeste,
mien aller-allerbeste tot de letste laevusdaag.

't Waas op de boerebroelluf, de gings toen beej mich staon.
Ik doch: 'Dat is de ware, 't is met mich gedaon'.
Nog huur ik in gedachte diene leve lach.
Wetse nag wât ik toen zag?

En hebbe weej dân same ôk kienger um ôs haer,
kân ik d'r gaar neet taege, da'k elk jaor alder waer.
Dink ik wir aan dae Maondig, op 't Vullinghsplein,
zing ik altiëd dit refrein.

En haet dân ôk nao jaore 't laeve ôs gebrach,
neet alles wât me same daovân haj verwach.
Zeen ik diën griëze häörkus, duit mich dât gen pien.
't Antwoord zal toch altiëd zien...