Refrein:
Diech bis zoe leef, zoe leef,
diech bis mienen hartendeef.
Iech bin in de wôlke mèt diech,
in de zevende hiemel veul iech miech.
Want diech bis zoe leef, zoe leef,
iech hâw väöl vaan diech.
Dien leefde bevèlt miech,
dien wermte die hèlt miech,
veur altied en iewig bejj diech.

Iech höb diech getroffe, en dat num iech boffe,
balanceer op de rand vaan gelök.
Zal diech alles geve, diech giefs miech nuij leve.
Iech höb mien vertrouwe terök.

Höbs miech laote wachte, wel doezend-ein nachte.
Boe bis diech al die jaore gewees ?
Hoofs niks oet te lègke, want iech zal diech zègke,
mèt diech is 't leeve 'n fees.