Sjoean is 't laeve en zalig den tied, as eine jong mit ei maedje vrietj.
Köstelik zeen die tieje, as ze same vriej.
Daag en waeke, die gaon vaör haör wie ei spreukske veurbie.
Vreugtj het maedje de raeje daoveur, zaet hae lachendj en blie :

Refrein:
As dich neet zoea sjoean waors, zoea sjoean, wies dich bös,
ha ich lang ein anger, ein anger geköstj.
Mer omdes dich sjoean bös, zoea leef en zoea braaf,
zal ich dich neet bedrege, wil neet van dich aaf,
zal ich dich neet bedrege, wil neet van dich aaf,

Bringt het hem dökker wal ins zorg en lijd, Wöllem, sjinktj Antje zien
hert'likheid.
Het kan den toch zoea kieke, lieëdj hem zien leefdje blieke.
Antje vleitj zich taege hem aan en vreugtj Wöllem hieël tieër :
'Woea kumptj toch zoea dien leefdje vandaan', zaet hae kieër op kieër :