Kom en loer ins oet de venster, kiek naor de maon, zoe vol en rónd.
Deit diech dat neet opnuij deenke aon die deke op de grónd.
Deenk terök aon us ierste leefde, och, wat waore veer nog jónk.
Ónder 't maonleeg neet verlege, op die deke op de grónd.

Iech haol die deke oet de hangkas en daan goon veer nog ins terök,
naor dat plaotske langs 't water, daor kort beij die aw Maosbrök.
Umtot veer noe getrowd zien, wilt nog neet zegke, 't is gedaon.
Ónder 't maonleeg weer beijeijn zien, op die deke op de grónd.

Och, wat waor dat toch romanties, wat waore veer 'n prachtig stèl.
Ónder 't maonleeg, zoe fantasties, de sterre fonkelde zoe fèl.
Wetste, es iech daoraon terök dénk, kreig iech weer zin um terök te goon.
Mèt us twieë naor dat plaotske, en die aw deke op de grónd.