Wie Sjonnie wow goon trowwe mèt e meidske oet de straot,
't waor sinds jaor en daag al zienen bèste kammeraod.
E fien en aordig snuutske, klein vaan stök en zoe charmant,
veur Sjonnie zonneklaor 't sjoenste vaan 't land.
Mer Sjonnie had aoch vrundsjes vaan 't mannelik geslach.
Heer wis, die höbbe vas get ammezants veur miech bedach.
Ze hadde 'n leuk vrijgezèllefeeske opgezat.
Ze vierde dat neet thoes, mer liever in de stad.

En Sjonnie zag, 'tis good iech daon wel mèt,
mer neet te lang, want iech wèl vreug naor bèd.
Want mörrege moot iech op d'n altaar stoon.
Want mörrege moot iech trowwe goon!

(wat e fees!)

Refrein:
Want mörrege is heer vrijgezèl gewees.
Heer stort ziech in 't oongelök, dus hawwe veer e fees,
Want mörrege is dee sjoene tied gedoon,
dus laote veer venaovend pierewejje goon.

En Sjonnie dach, iech daon mien allersjoenste kleijer aon,
't pak boe mèt iech zoondag altied naor de kèrrek gaon.
De door mam gebreijde jumper, de door pap gepotsde sjeun,
de haore good gewasse, daonaor in de föhn.
Mer Sjonnie woort getakeld in 't vrijgezèllepak,
de errem zaote ruim, allein de batse zaote strak.
'n Korte brook, 'n lang kervat, e mötske op de kop,
vandaag ben ik nog happy, had heer achterop.

En Sjonnie zag, zoe laop iech toch veur paol,
me vint dat vas en zeker e sjandaol.
Want mörrege moot iech op d'n altaar stoon.
Want mörrege moot iech trowwe goon!

Ze ginge kaffee in en kaffee oet tot 's aovens laat,
en Sjonnie woort zoe langsemaon e bitsje knetterzaat.
Heer dach, dat is pas ech gelök, iech sjriew 't vaan 't daak,
't vrijgezèlleleve is de sjoenste zaak.
Mer Sjonnie kreeg gein woord mie oet de moond,
al lallentere veel heer op de groond.
Mer mörrege moot heer op d'n altaar stoon.
Mer mörrege moot heer trowwe goon!