De lommelekael
Soms mein ich op sjtraot de sjtöm weer te heuëre
van dae lómmelekael oet mien jeug
Die sjtöm van dae man klónk wie 'nen órgel
En 't rope det wórt t'r neet meug
De patsj op 'n oar
Zoa zjwart wie 'ne moar
En ummer 'n lachende sjnoet
Zoa troch t'r sjtraot in en sjtraot oet...
Refrein:
Lómmelekael, wo bös te gebleve
Lómmelekael, och kóm nog èns trök
Mit dien krakend kerke, die mager paerdje
Brèng mich weer gèt kènjergelök
Ich zeen nog die meulkes in allerlei kleuër
En 't is of ich boete dien sjtöm dèks nog heuër
lómmele.... lómmele.... lómmele....
W’r zote in sjoal en heuërde ‘m rope
En sjote den allemaol rech
Es 't belke den ging, den gauw nog 'n kruutske
En den vaegde w'r allemaol weg
De lómmelekael kump!
In de henj noe de klump
En flot nao de mam oppe zök
En den mit get lómmele trök
Den sjtónge w'r róndj zie paerdje te trampele
En trochte ós op aan dekar
Waat mooste w'r pakke, 'n meulke of fluitje
'ne Gum, kókkerelke, 'n sjtar?
En jedere poet keek zien uigskes den oet
Van sjpanning 'ne vuurroaje kop
W'r kooste ós gelök neet op!
Det alles is noe al jaore geleeje
En ’t sjtömp mich soms get bedreuf
W’r zeen mit die klummelkes neet tevreeje
Die ‘ne lómmelekael ós soms geuf
Det kènjergelök kump noajt mieë trök
’t is neet mieë mit lómmele te koup
Al hauw ich t’r nog zònnen houp!