Refrein:
Ich bón eine echte knuffelaer,
ich knuffel toch zoë gaer.
En as ich smorges wakker waer,
den sjtaon ze óm mich haer.
Maar met de vastelaovend sjpring ich wie ein vaer….
Jao wat ’n waer…….kiek óm dich haer,
want den liek ilke sjnoët op eine knuffel baer
en die zeen ich toch zoë gaer.
(Jao, die zeen ich toch zoë gaer !)

Vers 1:
D’r lik ’n aepke in mien bed op mich te wachte…..
mer de vastelaovend hilt mich in de ban,
en den zien de daag weer langer as de nachte…..
maar dao haaje al mien knuffelkes neet van.
Oug al is det den neet hielemaol nao häöre zin,
maar det haol ich nao aswoensdig waal weer in.

Vers 2:
D’r zien oug knuffels en die hure biej ’t laeve…..
net zoë good wie blome hure biej de pot.
En as pap en mam mich eine knuffel gaeve….
ken dae daag wat mich betröf neet mier kepot.
En det zól ouch veur de ganse waereld baeter zien,
want dit is ‘t allerbeste medicien.