D'n twiéling van ôs naeve, ware babbies van de pap.
En hup ... det haet zoë goog gegaon.
Want idderein zag, wie die oét de luier zien gestap:
'Det heb geej fijn gedaon'.
En effe later ginge die met ranja nao de kres.
Dao wuurd eur aangeliérd :
D'n dors dae wuért geles (Met ranja oét de fles),
zeej ware zoë bekiért ...

Refrein:
As de jungskes weer gaon stappe zien de pupkes ônderwaeg.
Fijn de slabber um en happe, och, waat make die toch kraeg.
Jao, det hebbe zeej gërf van vader of van moder auk meschien.
Of ze ware allebei d'n dader, emus zal 't môtte zien.
As de jungskes weer gaon stappe zien de pupkes ônderwaeg.

Die blage van ôs naeve, zien noow jônge van d'n tap.
En hup ... dao veule die zich thoés.
As idderein geit luime, och, dan lache die zich slap.
Wae geiter noow nao hoés ?
Dan staon zeej nog te träöte en ze weite gaar neet waat.
Ze rope allebei:
'Waat zitter in det vaat, det is pas lekker naat,
waat is det lekker grei ...'