Ik weit neet of geej weit van kefee de Witte.
Wie of det dao geit as dao greekgezichte zitte.
Die drök de kastelein ze gauw ein hudje op de kop,
en herrest knul wat meinse, daovan klaort d'n hemel op.

Refrein:
Geiste zitte beej de Witte, dan biste good d'raan.
Nao ein tiëdje kump Merrietje mèt ein doës met hudjes aan.
Effe later steit dao alles op de kop,
mèt die hudjes van Merrietje, die hudjes van Merrietje, mèt die hudjes van
Merrietje op,

Ik kwaam ens aangeweitm beej kefee de Wittem.
klaagde dao mien leid, want ik zoog 't neet miër zitte.
Toen zag Merriet: 'Gin wonder, want dich hebs gen hudje op.
Dan krieste det gedonder, kom versier toch diene kop'.