Refrein:
De höbs de kop los, de höbs de kop los, volgens mich bes dich toch neet good
sjang.
De höbs de kop los, de höbs de kop los, gank toch weg, de maaks mich bang.
De höbs de kop los, de höbs de kop los, en ein pan oet höbste auch.
Gank met die daag toch neet eweg en blaos d'n träöt ins lekker rech.
De höbs de kop los, miene jông.

Dit jaor met vastelaovend, gaon ich nao 't boeteland.
(De höbs de kop los, miene jông)
Ich wil ins oet gaon röste en ein waekske zônger drank.
(De höbs de kop los, wétste dat)
Want es ich in mien Gäöl blief, dan geit 't toch weer mis.
De Bokkerieërs houwe drie daag lank vol op die kis.

Deese kjer met vastelaovend zit ich lekker wiet eweg.
(De höbs de kop los, miene jông)
En deink dan bie mich zelf: de Bokkerieërs höbbe pech.
(De höbs de kop los, wétste dat)
Méh zit ich dao dan boete, dan zak mich sjwoin de mood.
De vastelaoves-kriebel zit mich toch nog in 't blood.