Refrein:
Wat höbbe die drie Keuninge dat good gedoon,
Door midde in de winter nao dat kribkè toe te goon,
Ze vreevè zich ins effe door de aogè,
Die wis’te, wie men zaet, neet wat ze zaoge,
Jozef en Maria auch de herders waore blie,
Die maak’de toen van gekkigheit ’n hjèlle lange rie,
Dae nuu-jè dans, dae kôs hun waal bekoorè,
In de keersj-stal is de polonaise geboorè…

Koeplet 1:
Midde in de winternach, zie waorè oondèrweeg
Èn zaoge aan d’n heemèl dao ’n prachtig sjterrè-leech
D’n ingel zach: “Hey Keuninge,
noe kiek is dat neet gaaf?“
Dae hoofde niks te zègke,
waore die de weeg al-aaf
’t is gein grap, ’t is èch neet verzonne,
Dao in dae keersj-stal is ’t allèmaol begonnè…

Koeplet 2:
Dit jaor mèt de keersj-mès, zat ich mienè keersj-stal op
Toen spookdè mich dat fillèmpke
weer gans door mienè kop,
Mien vrôwke zach “zègk leeve sjat,
bis dich soms gèt door-ein?”
Wae zèt noe in de Keersj-stal alle beeldsjès achterein?
Èn ‘s-aovès laat, wie kèrrek-klokke kloonkè,
Op die drie Keuninge höb ich mich eint gedroonkè,

Brök
Èn wet’ste wat noe auch nog ins, ’t sjiekè is van al?
Zoondèr dae kleinè in dat kribkè,
waor d’r geinè Carnaval!