Refrein:
I Zumpelveld is eng melletsieng, dat deet ut hats nui got.
Ut werkt direkt en deet geng pieng, joa, ut broest diech in ut blot.
Dan kumpt hei noe dat groeës resep, dus sjrief mer effe mit:
Joa, flink gelaat, sjpas gemaat, leef, wat werkt dat vlot.
Joa, flink gelaat, sjpas gemaat, juu, ut kent nit op.

Iech woar ens krank en wos nit waat, mieng lief, dat deet miech pieng.
De vrouw, die zaat: 'Noe doeë toch get, ut hoof nit sjleem tse zieë'.
D'r doktor zaat: 'Doe erme kloeët, iech wis al wat diech fealt:
ee anger gezich en breie laach, dat is wat diech vlot heelt'.
Dus noe mer oesgeprobierd, ut is joa zoeë gelierd.

Iech vool ens richtig op mieng moel, auw tut, wat woar die diek.
Joa, keakte honderddoezend oes en voong dat gaarnit sjiek.
De mam, die duide miech ens got en zaat: 'Kop op, los goa.
Los zieë dieng moel, der sjtroalende laach, dea mot zoe blieve sjtoa'.
Dus noe mer oesgeprobierd, ut is joa zoeë gelierd.