Weer heuërde es kènjer
’t ieëwen-auwd verhaol
Van ‘ne keuning en van heilige
W’r kénde ze allemaol
Róndj de kirk wó weer sjpeelde
Dao woor zoa väöl gebeurd
W’r höbbe, wie klein w’r wore,
Get van ieëwigheid gesjpeurd...

Refrein:
Sjoan tores, zoa vertroewd
De kirk van ’t auwd Suestra
Gein klok haet zoa geloed!

Waat is väöl verangerd
in mich en róndj die kirk
Op mich en op de moere
Haet leid en tied gewirk
Väöl druime zeen vervlaoge
Vergange mit de wèndj
Mer ein dèngk is gebleve :
Die herinnering es kèndj

Es ich auwd bön gewore
Kóm ich nao Zöstere trök
Róndj de kirk zal ich zjwerve
Op zeuk nao ’n auwd gelök
Ich zal ’t neet mieë vènje
Vergange is ’t veurgood
Mer de kirk die blif t’r ummer
Det geuf mich weer get mood