Dees daag zaag ik ’n menneke, mit ‘n zilver pekske án.
Ik zaej: “zeg moj gek menneke, wor kômde geej vandán?”
Heej deuj en paar stepkes vuruut, de lempkes geenge án.
Ik haaj kòntakt, ‘m ángerákt, kunde geej meej zegge meschien.

Refrein:
Zeg zeuj dor baove òp de maon ok vastelaovend zien?
Dat zeuj wat zien, dat zeuj wat zien!
Went as ’t hiër gedaon is gôn weej alle nor de maon
Waor weej dan verder zulle gaon, dat zeuj wat zien.
Weej mit z’n alle lekker same ien de maoneschien,
Dat zeuj wat zien, dat zeuj wat zien, dat zeuj wat zien.

We dânste nog ’n wieleke, d’n aovend vloog vurbeej.
Heej rákte án ’t zwiemele, ik zaej blief toch beej meej.
Már án alles kumt nòw aens ’n aend, de lempkes geenge uut.
Heej is gegaon, meej laote staon, meschien wel naor de maon.