Dao höbste d'n vrun veur
't Leve geit neet altied euver roeze, 'n wolk versjijnt dèks aon de horizon.
De moos neet ieuweg dreuver blieve smoeze, meh de moos blieve vechte.
Jao, tege 't slechte, de bis neet allein.
Refrein:
Want dao höbste vrun toch veur, die geve 't leve kleur,
Daobij veulste diech noets allein en bij hun kinste gei sjagrijn.
Jao, want dao zien d'n vrun toch veur, die geve 't leve kleur.
Want die bringe diech zonnesjien, 'nen echte vrund zal dao altied zien.
De wereld is dèks hel en oonveurspelbaar,
daan veulste diech soms hopeloos allein.
D'n echte vrun die zien diech daan zoe dierbaar,
want de hoofs mer te belle, en hun te vertèlle, iech bin neet allein.
Want dao zien d'n vrun toch veur, die geve 't leve kleur.
Want die bringe diech zonnesjien, 'nen echte vrund zal dao altied zien.
Want die bringe diech zonnesjien, 'nen echte vrund zal dao altied zien.