Refrein:
Dan bèn ich de kloon, kloon, kloon, loup naeve de sjoon, sjoon, sjoon,
verref mich een vuuròaj naas, en mien hoar zòa greun es graas.
Dan bèn ich de kloon, kloon, kloon, dat wil ich gaer doon, doon, doon,
mit valsje nòate op de zangk, de ganse vastelaovend langk !

Ich bèn toch normaal eine röstige kaerel, dae soms èns get gekkigheid maak.
Ich höb neet te klage en laot mich neet jage, ich doon alles op mien gemaak.
Mer èns in 't jaor es de wèndj zich geit driëje, dan hawt ich 't nurges mjië oet,
dan is 't 200 hane gaon kriëje en mòt ich get sjmink op miene sjnoet !

Ich waer toch normaal knettergek van dat laeve en trèk mich dan stilkes terök.
Ich kèn 't bie tieje toch gaar neet good lieje, dan is mich toch alles te drök.
Met taege d'n tied dat 't väörjaor geit kòmme, dan hawt ich 't nurges mjië oet,
dan kènt mich 't gròatste spektakel neet bòmme, en mòt ich weer sjmink op mien sjnoet !