Refrein:
Dát zal mich noeit mieër gebeure, wát mich ut laeve ok bringk.
'k Veul nog mien wange roeëd kleure, ás ik daor wer án dink.
Vör de zóvölste kieër, zeg ik noeit, noeit mieër.
Vör de zóvölste kieër, zeg ik noeit, noeit mieër.

Wintersport in Oeësteriek, en vastelaovend vele geliek.
Wet geêj wie ik mich vulde, wie de meziek daor speulde?
Gluuëf már, wie ik dát zoôg, heb ik iêrlijk gedoôch:

Mit de visgaerd in de hand, zoot ik án de waterkânt.
Már en groeëte zieë-meermin, trok mich zoeë ut water in.
Razelend ván de kelt, heb ik thoes verteld:

Idderieën dae haet wál is, vroeg of laat en kans gemis.
En in idder laeve, ging wál is wát der naeve.
Gieët ut laeve nog wieër, zeg dan iddere kieër.