Casa loco
Huur de hund ens janke beej de volle maon.
Ik hald ut ech neet langer oèt, mót de deur oét gaon.
Ik weit neet wao ik haer kin, op wae of wat ik wach.
Laup zónder te kieke, in ut duuster van de nach.
Dao huur ik in de vaerte ut bónke van de bas.
Eemus sleit op trommels, ik versnel miene pas.
Dan staon ik opens binne, in ein gekkehoès.
Ut fees det kin beginne, heej veul ik mich thoés.
Refrein:
In de Casa Loco, vergitse dien leid.
In de Casa Loco, is idderein geweid.
Met ein hert vol leefde en ein fles veur de dors.
In de Casa Loco, zien de nachte van ós.
Kiek dao haesse Annie, ut kreeg gen geld mier van de Soos.
Leep beej de bank nao binne, en dao ging ut loos.
Gaef mich gauw mien pieke reep ut met schelle stum.
Maar vief minute later had ut de handboeje um.
Dao is de kruk van Harrie, hae woel zoe gaer eine vogel zien.
Makde zich twie vleugels, van ein als gordien.
Hae goeide zich van de tore, um te vlege in de zón.
Maar veel as eine stein nao ónder, ein gaat in ut betón.
D'r zien nachte det ik daorgaon, tot ik neet mier kin.
Dan weer lig ik oore wakker en gluif d'r neet mier in.
Dan weer bin ik keuning en dan weer hiel erg klein.
Maar ein dink det is zeker, heej bin ik neet allein.