Refrein:
Bökskes en Geitjes, die zin hie bie-ein.
Bökskes en Geitjes, die sjônkel noe door Stein.
't Is hie vastelaovend, hie is mich toch gèt los.
't Is hie vastelaovend, gesprèng en ein gehos.

't Bökske haede Harieke, 't Geitje haede Marie,
en mit de vastelaovend, dan waore ze debie.
Kaome ze dan weer urges aan, m'n maakde hun vrie baan.
Ze sprônge dan weer oet de bènjt, en zônge hènjd en hènjd.