Refrein:
Doe bis doks janse nate nit doa, iech dink ummer an diech.
Toch zalste noeëts vuurjód hei voetjoa, die hats is bij miech.
Iech huur dieng lidjer in miech zinge, ze sjprèche van troeës.
Me zeët dat al wat iech kan vinge likt in dienne sjoeës.

Iech kan diech nit han,
iech mós diech mit zoeëvul dele
iech dóch wat iech kan
den doe alling kans miech hele en iech zing:
Ave marie, de leefde kunt noeëts van ing zie.
Ave marie, iech verjès diech van zeleëve noeëts mieë.
Ave marie

En biste indlieg toch jekómme, dan laachs doe noa miech.
In inne tsel, mie hats jesjmóltse, dat kan bloos mit diech.
Doe fluusters sjtil jet in mieng oere en iech knik werm joa.
Iech wees 't jeet werm wèche doere ier iech diech versjtoa.

Doe kans janit oes mieng jedanke, 't bild liecht van sjtee.
Toch wil iech diech jans jeer bedanke, doe bis miech nit allee.
Doe bis vuur miech óch tse versjtendieg, doe weest wat iech dink
en veul iech miech wal ins ellendieg, trüest miech wie ee kink.