Refrein:
Allein in Wieërt dao wil ich altiêd bliêve,
en zieëker in'ne vastenaovundj-tiêd.
Want Rogstaeker det zâl ich altiêd bliêve,
en daovan krieg ich zieëker geine spiêt.
Allein in Wieërt dao wil ich altiêd bliêve,
woeë ich geboeëre en getoeëge bin.
Gein mins kân mich nog uut mien Wieërt vurdriêve,
in vastenaovundj heb ich altiêd zin.

Ee'dre zoeëmer gaon ich gaer 's op vurkânsie,
soms in 't binnelând, soms in 't boetelând.
Mèr as ich dan weer heej trök kom aan'ne staasie,
dan veul ich toch met Wieërt dae hechte bând.
En keumptj dan in 't naojaor weer dae vastenaovundj-tiêd,
dan zing ich dit refrein de hieële tiêd.

Eeder jaor opnów veer ich weer vastenaovundj,
neet in 't boeteland, mèr in mien Wieërter lând.
Jao ter ieëre van'ne Rog en det es bliêvundj,
gaon ich op sjouw en spring ich uut de bând.
En kleenktj dan weer 't 'Wieërt Alaaf' dan ving ich 't pas fein,
uut volle borst zing ich dan dit refrein: