Refrein:
Ai, ai, ai ai, ai, ai - ai, ai, ai.
Dat dunt de vüejel in 't vrui-joar in d'r mai.
Ai, ai, ai ai, al, ai - ai, ai, ai.
Dat is nit inne, nee, dat zint er ummer tswai.

De meële en de distelvink, de meusj en óch de end,
die veule went 't vrui-joar kunt, i beusj en in d'r bend.
't Mensje leuft 't wiefje noa en kriet de vräud nit óp,
en went 'r nes da veëdig is, da zetse zie ziech dróp.

't Meëdsje en óch zienne jong, i sjtad en óch i land.
Die sjtunt al in de zelfde sjong, dat is ós waal bekand.
E bed en óch e kleiersjaaf, e hüsje fain en werm,
en is de hoeëgstiet da vuurbij, likt zie bij hem in erm.

Vier sjtamme van de dere aaf, dat lang bewieëze is,
vier tsenke en verdrage ós, wie dat bij dere is.
D'r miensj, dat is e besser deer, alling is hee zoeë sjlauw,
wat i jen hoes ziech aaf en sjpilt, bliet tusje man en vrauw,