Adam zaot allein op unne stein,
zoonder meitske voolt heer ziech neet fein.
Heer zag toen tege God: 'Iech geef diech heij un ribke,
maak heij vaan 'n vruike zoonder slipke'.
Slevenier, dee ging häöm get kreeëre,
Adam zow zien hart aon häör verlere.
Eva waor precies wat Adam wow,
heer naom häör met en zag diech: 'Deurs mien vrow'.

Refrein:
Zie heet ouge dao, weurs diech neet good vaan,
prachtig blow, da's neet normaal maan.
En daan kiek ste nao häör lachende geziech,
en de dinks daan trots: 'Die huurt beij miech'.
Es diech hiel verleef nao häör bleifs loere,
fluustert zie daan met häör lippe in dien oere:
'Diech bleifs altied, miene vent,
want beij diech veul iech miech pas kontent.

Adam wow zien Eva neet mie kwiet,
ze hadde unne hiele leuke tied.
Toen wow Eva geere unne kleine.
Adam zag: 'Dat kin ste toch neet meine !
Eva, zow ste heij wel aon beginne ?
Laot miech diech allein noe mer beminne.
Iech zal werk'lik alles veur diech doen,
kom noe sjat en geef miech unne poen.'

Eva heet ziech toen deen Adam good gesjnap.
Nog nege maond en heer weurt pap.