Ich woor es op verkansie aan de Costa del Sol,
dacht aan vastelaovundj, miën gemoot, det schoeët vol.
Ich zoog ut alweer vuuër mich, dao guns bi-j os in Wieërt,
dae hieële lange slinger, dae schoeëne lange sliert.

Refrein:
Achter einos polonaisos, lekker saame eine sliert.
Des in Spanje hokos pokos, nein, gaef mich dan toch mer Wieërt.
Laotj de hang los, dretj uch vlot um, en gae louptj weer achterein.
Oooch, ut laeve es zoeë schoeën, vastelaovundj polonaisos.
Dootj mer gek, det es hieël gewoeën, vastelaovundj polonaisos.

Dao in det verre Spanje, van uut Wieërt es det wiët,
loog ich broën te bakke en ich dacht al aan dae tieëd.
Verkansie en völ sente, och det bekoeërtj mich neet.
Gaeftj mich mer vastelaovundj, heb dan auch gaen verdreet.

Flamengo, kastanjettes, jeh, waat zieët mich det noow.
Hoof det neet te huuëre en ich haoj mien oeëre tow.
Mer zing ich ''Achter-einos'' , de heimwee es dan dao,
reis trök nao mieëm schoeën stetje, mien vrouwke keumptj mer nao.