Refrein:
As dich mich aan de ketting les, môt det en lange zien.
Leg mich vas aan ut kios, heej op ut Vullinghsplein.
Dao steit ut hert van Grubbevors, en bisse noeits allein.
Laot mich mnar schuuve, ut löp wal los.
Dun echte Plaggenhouwer liët vendaag gen dors.

Mien vrouw die zaet al jaore, blief dit jaor mar is toës.
Dân kunne weej wat kaupe, vur aan of in ut hoës.
Mer idder jaor praot ik det dân wir oët ziene kop,
want taege Gekke Maondig ken gen meubel taegenop.

In tapperie of Vonkel, De Zwaan of Stamminee,
veul ik mich ni gebônde, want dân zit ik dur beej.
Verankerd aan mien ketting, heb ik ut dao dân ni slech.
Nog met gen doëzend paerd kriege ze mich heej dân weg.