De ieëwe trochte ós veurbie
Lüj zóchte 't gelök
't Belaofde landj aan d'n euverkantj
Ze boewde zich 'n brögk
Mer ummer veel die brögk inein
ze begooste weer opnüj
de keuninge, de heilige
de klein en sumpel lüj

Refrein:
't Belaofde landj, in 't Belaofde landj
det kump opnüj in zich
't Ligk wied weg, aan d'n euverkantj
mer ouch in dich en mich

't Eindeloos verlange
nao 't lang belaofde landj
kan sjtilkes in ós bäöke
of oetsjlaon es 'ne brandj
Sóms kan 't sjtraolend lache
en klinke es 'n klok
'n klok die zungk van Paosje
en lüj 'ne lach óntlok

't Sjpel is oet, d'n druim veurbie
‘ne nüjje daag brik aan
mer 't leid van gistre ligk t'r nog
en drie kieër kreit d’n haan
Wae wilt 'ne nüjje waeg insjlaon?
't Is same minder zjwaor
Weer zolle same zeie
't Landj ligk veur ós klaor
Is dit misjien 't Belaofde Landj
wo noe de zón op vilt
De zón, de zón, God's oug det sjtraolt
de zón die van ós hilt