Refrein:
Ut moeijste en ut beste, al velt ok soms en traon,
vât is ôs dôrpke, wao weej gruuts op gaon.
Heej zien weej bliej, ok al is de lôch neet blauw.
Ôs klein te kriëge, dât lukt toch neet zoë gauw.

Grubbevors, mien dôrpke, dât is hiël wât mans.
In vreugde of mizaere guf ut ôs en kans.
Zit ut ôs is taege, haet me vrinde heej.
Is dur wât te viere, zien ze ok dur beej!

Tuinfiës in de zomer, scheete in de wei.
Is dur wât te viere, doon weej ok wir mei.
Wurd dur dân gezônge, vân dit dôrpke heej,
dân is me al tevreeje en daorum zinge weej: