Melodie oet de operette 'Das Lied vom süssen Mädet'

As ik wandel langs de straote van mien geleefde stad,
mis ik hiël vuel dinger wao ik as kind zôn lol in had.
Ik mein die alde speulkes in hoes en op de straot,
zien béjnao oet de moëde wuurd neet mier van gepraot.
Van iensje, diensje, triensje, van iensje diensje traos,
van porceleine köpke det huurt me neet miër haos.
Net wie mit Allerkind're dan ware wéj Mam en Pap,
de moderne jeug, die haet det as kinderspeul geschrap.

Refrein:
Die alderwetse speulkes van vrueger jaore haer,
wao me as kind in opging, waat speulde wéj die gaer.
Det alles is verdrônge door de moderne tiëd,
veur 't naogeslach verlaore, 't kinderhert ten spiet.

Kint géj ôch nog herinnere as kwaam de knaejentiëd,
te slage mit ein knöppelke, dae knaej jao maeters wiëd.
En bokspringe op 't gaasplein, 't leefste alles in-ens,
De maedjes-speulkes ware ouk wörkelik interessant,
mit biggelstein en stuiter te prikke mit ein hand.
Uule, kuule, buuke stäöntje woord dao dan béj verteld.
Ein book vol ansichskaarte wae wilt staeke veur ein speld.

Ouk bergemuuske, haadis, seseur, staek aaf, sjandiets.
Enne kouseband mit gaffel waas ôsse katteflierts.
In 't veurjaor fluitjes make van fierefluiteholt.
Kint géj nog schuumke trekke van sôkkerpaek gebrouwd ?
De Klaosstraot veur te doppe mit Elswieker of ein tôn.
Palm-Zôndaag mit ein höltje, d'rum pelmkes, haan, bônbon.
En taege Sinter Merte waas Venlo op zien bes,
woord van dae rouk en weirrek de ganse stad verpes.

't Staeke neet vergaete mit uniforme-knuip.
Waat leepste neet te baed’le verzamelde hiële huip.
Dan kôndukteur of pliesie, huzaar en machinis,
soldaot, sjanderm, marine, as 't maar eine staatse is.
Dan lappe, ketse rammele, ik kruuts of dich de munt.
As te keps waas kôste koupe, géj nog waal weite zult.
En 's winters schôlke springe, nao hoes, de kouse naat.
Veur straf direk nao bed toe en flink nog veur dien g...(bôks).

't Baaje in 't Rienke waas ein geleefde sport.
Mit slengske trekke veel me de kous en kneen kepot.
Waat smakde toen neet lekker gebraoje kwakkerbats.
't Houfkwarteer waas meistal ôs alde Floddergats.
Now duit de jeug zoë deftig weg is det ald gebroëk.
Wao zult ge now nog vinde de baokske mit ein loek.
Waat kôs 't dich toen schaele wae same mit dich leep ?
Gaef mich maar mien ald Venlo van bloezebôs en keep.