Refrein 
Ónger dat läögske sjmink… dao zit ’n lekker dink.
Ich bin betouverd door dae leve lach
en diene ougopsjlaag haet mich volledig in zien mach.
Ónger dat läögske sjmink… dao zit ’n lekker dink.
Ich sjtreel veurzichtig wat ich sjtrele maog
en puèn dien muulke dat ’n muulke vraog.

Couplet 
Mit vastelaovend lièrde veer ós kinne,
dien köpke waor ’n ware kleureprach.
Dien ech gezich mós ich mich mer verzinne,
meh ich voolt dat ich verleef woort op verdach.
’t Saoves wie de sjmink woort aafgewesje,
ontsjpon zich ’n geweldig gave sjnoet.
Toen vele mich de ouge oet de tesje
en zeelsgelökkig sjrièfde ich ’t oet:

Noe sjteis te dèkker oere veur de sjpegel
en meins te da-s te gans mós opgesjmuk.
Toch maak ’t dich neet sjoaner in de regel,
die laklaog sjat, die brink toch gein gelök.
Mit vastelaovend maogs te dich nog sjminke,
dan seert ’t dich, die kleurkes op dien vel.
Meh door ’t jaor hoof ich neet lang te dinke,
dan zeen ich dich ’t leefste naturel.